wandeling in de tuinen

Aantal berichten : 55 Registratiedatum : 09-05-10

Ik ben volledig aan je overgeleverd als gast. Maar dat is niet erg, je bent een geweldige gastvrouw en ik zal U.. eh.. graag volgen als U voorgaat.

Bo kijkt hem even met opgetrokken wenkbrauw aan als ze hem weer U hoort zeggen, even wil ze wat zeggen, maar ze besluit maar net te doen of ze het niet had gehoord.
Glimlachend staat ze op.
Prima, kom maar mee

Bo ging hem voor via de tuindeuren. Langs het terras bij de woonkamer liep een pad dat je langs het hele landgoed voerde.
Ze sloot de deur achter hen en maakte een uitnodigend gebaar richting het pad

Kom gaan we deze kant op en volgen het pad, het kronkelt een beetje door de tuinen en het bos van het landgoed en eindigt aan de rand van het bos bij de vijver.

Al lopend genoot Bo van het weer en de omgeving. Tegen de strakblauwe hemel straalde de zon over de tuinen, de rozen stonden prachtig in bloei evenals vele andere soorten bloemen en planten, die gezamelijk de heerlijkst geuren afgaven.
Af en toe keek ze even stiekem opzij. Ze voelde zich ondertussen erg op haar gemak in de aanwezigheid van Chromie.

Onderwerp: Re: wandeling in de tuinen za jun 26, 2010 8:01 pm

Chromie liep naast Bo met zijn handen over elkaar achter zijn rug door de prachtige tuin van het kasteel. Het rook er prachtig en de zon op zijn gezicht deed hem heerlijk genieten. Hij sloot zijn ogen en keek met een glimlach de lucht in.
Chromie voelde zich altijd al meer op zijn gemak als hij buiten was als binnen. Dan kon hij echt genieten van de natuur om zich heen. De rust. De stilte. De pracht. De ruimte om hem heen maakte hem kalm en rustig, zoals mensen hem zelden zagen. Immers stond hij bekend om zijn soms harde en kritische uitspraken en was dan ook niet geliefd bij diverse mensen, maar diep daaronder was hij zoals nu. Rustig en kalm.

Een tijdje liepen ze samen over het pad in stilte. Maar op een of andere manier vond Chromie het niet zo erg. Hij genoot van de omgeving, de geuren, de warmte en stiekem van zijn gezelschap. Hij kon nog steeds niet bevatten dat hem nog niet was opgevallen dat ze zo kon zijn. Misschien kwam dat, omdat hij normaal te druk bezig was met diverse zaken regelen als Burgemeester en hij zich meestal daarop concentreerde. Of kwam het door de uitstraling die ze nu had? Hij wist het niet. En het maakte hem stilletjes ook niets uit. Hij genoot.

Chromie opende zijn ogen en keek opzij naar Bo, die hem met een verlegen glimlach aankeek. Hij wou iets zeggen, maar hij wou het moment niet verpesten. Hij kreeg een glimlach op zijn gezicht en knipoogde snel naar haar.

Aantal berichten : 55 Registratiedatum : 09-05-10

Overal in de tuinen waren de vogels vrolijk aan het fluiten, vlinders fladderde van bloem naar bloem. Zwijgend genoot ze van alle geluiden om hen heen. Het was een prettig zwijgen, af en toe keek Bo even opzij om. Het was zo anders dan voorheen. In haar dagelijks werk lette ze nooit zo op mensen zoals ze nu naar hem keek.
Als hij haar aan kijkt lacht ze verlegen. Ze ziet een glimlach op zijn gezicht verschijnen en hij knipoogde naar haar.
In plaats van weg te kijken zoals ze eerder deed, keek ze hem rustig aan. Hij had eigenlijk een hele mooie en lieve lach.
Als ze in zijn donkere ogen kijkt lijkt de wereld heel even stil te staan. Na een paar minuten lukt het om weer terug op aarde te komen.
Rustig lopen ze weer een stukje verder. Bij het prieeltje achterin in de vlindertuin gaan ze even zitten. Ze laat haar ogen over de bloemen en planten glijden waar bijna overal wel een paar vlinders op zaten in alle soorten en maten.
Een vlinder gaat op haar hand zitten en een andere land op Chromie's schouder.
Bo kijkt van de vlinder naar hem ze lachte naar hem. Ze zucht even ze hoopte even dat deze middag nog heel lang ging duren. Een aantal vlinders vliegen tussen hun door en ze kijkt even hoe ze vrolijk fladderend de rest van de tuin in verdwijnen.

Onderwerp: Re: wandeling in de tuinen ma jun 28, 2010 12:05 am

Chromie keek hoe alles om hem heen fladderde en hij vroeg zich af waarom het park in Haarlem er nooit zo bij stond. Een tuin als deze zou hij dolgraag vaker in willen lopen. Hij keek opzij en glimlachte. Maar de gedachten aan zijn thuis, Haarlem, gaven hem een koude rilling. Diep in zijn hart was er een gevoel, dat dit moment deed verbleken. Hij wist precies wat voor gevoel het was.. Er was thuis iets.. iemand.. Chromie zijn glimlach verdween flauwtjes en hij keek naar de grond. Op dit moment verlangde hij naar huis..

Enkele secondes van stilte gingen door hem heen, voor hij besefte dat het wellicht niet zo beleefd was om in zichzelf te gaan denken en staren en hij richtte zich weer tot Bo en probeerde te glimlachen.

De tuin is erg prachtig. Er is vast en zeker veel werk aan besteed. Ik zat net te denken, dat we in Haarlem een heel mooi park hebben, maar dat het toch anders is dan met de vele bloeiende bloemen en al zijn pracht, in deze tuin. Je boft maar, dat je elke dag hier kan rondlopen.